Kuldan mücâhede, Allah'tan hidayet, kuldan kapıyı çalmak, Allah'tan açmaktır:
Allah ihsan edenlerin ecrini zayi etmez. (Hûd/116)
Zerre kadar bir iyilik olsa onu kat kat yapar ve kendi katından da
büyük mükâfat verir. (Nisâ/40)
Allah ile münâcaat etmenin sırrından çevirip, dolayısıyla Allah katındaki mertebesinin eksilmesine sebep olur. Riyadan kurtulanların riyanın hataratmı defetmek hususunda dört mertebesi vardır:
Birinci Mertebe: Şeytanın yüzüne çarpıp şeytanı yalanlamasıdır. Bununla durmayıp mücadele etmesidir. Çünkü böyle yapmanın kalbine daha selâmetli olduğunu sanır. Oysa bu yaptığı eksikliktir. Çünkü Allah'ın münacaatmı ve yapmakta olduğu hayrı bırakıp yol kesenlerle mücadele etmeye gitmiştir. Yol kesenlerle mücadele etmek, sülükte eksikliktir.
İkinci Mertebe: Cidal ve kıtalin sülükte eksiklik olduğunu bilmesi-dir. O halde sadece şeytanı yalanlar, kovar ve mücadele etmekle meşgul olmaz.
Üçüncü Mertebe: Yalanlamakla da meşgul olmaz. Çünkü az da olsa bu meşguliyet bir durgunluktur. Hatta kalbinde riyayı hoş karşılamamayı ve şeytanı yalanlamayı kararlaştırmıştır. Onların üzerinde durup mücadele ve yalanlamakla meşgul olmadan o hoş karşılamamaya devam eder.
Dördüncü Mertebe: Riyanın sebeplerinin cereyan ettiğinde şeytanın kendisinden nefret edeceğini anlamıştır. Bu bakımdan, şeytan ne zaman vesvese verirse içinde bulunduğu ihlası daha da artırmaya azmetmiştir. Allah'a ibadet ile daha da fazla meşgul olmalı, sadaka ve ibadetini daha fazla gizlemelidir. Bütün bunları, şeytanı öfkelendirmek için yapmalı; zira şeytanı öfkelendirir, yolunu tıkarsa tekrar gelip kendisine musallat olamayacağı ümidi kendisinde yerleşir.