DÖNÜŞÜ OLMAYAN YOL
Rabbim günahlarımızın bedelini ebedi aleme bırakmasın inşallah.
3 yıılık doktorum ve emekli imam hatip bir babanın oğluyum.Birkaç yazı yazmıştım siteye.Hani olur ya çareler tükenir, bir bataklığa saplanırsınız ve ramak kalmıştır boğulmaya.İşte öyle bir halde yazıyorum yazımı.
Özetlemezsem belki onlarca sayfa alır yazacaklarım ama bir yerden başlamalıyım.
28 yaşındayım ve 24 yaşına dek edebe, hayaya ve de islama yakışır bir hayat yaşamaya gayret gösterdim.
Gerek okul hayatım, gerekse sonrası bi hayli sıkıntılar yaşadım. Çocuk yaşta ailemden ayrılıp yatılı okumaya başladım.Hep bir aile özlemi ve yalnız bırakılmışlığın öfkesi içimde saklı kaldı.Ortaokul ve lise dönemlerimde konuşmayan, gezmeyen , dersini çalışıp eve, yurda kapanan biri oldum.Lisede nörolojik bir hastalığımın olduğunu öğrendim. Bu hastalık bacak kaslarını gittikçe zayıflatan ve yürümeyi güçleştiren bir hastalıktı. Buna alışmak ve kabullenmek bir hayli güç oldu.
Fakülteye başladığımda yenilenmiş gibi hissettim kendimi.Hastalığımdan ve içine kapanıklığımdan kaynaklı sosyal çekilme yavaş yavaş azaldı. 19 yaşında farkettim ki hala çocuğum ve çocukluğumu hatırlamıyorum bile.
Gel zaman git zaman cemaatlerde bulundum, solcu örgütlerle ortak eyleme katıldım ( ideolojik olmayan eylemler).Esasında kimliğimi kaybetmiş de yeniden bulmaya çalışır gibiydim.Başıma bir de OKB denen bir hastalık peyda oldu.Bir yıl okulumdna uzak kaldım. Zihnimde kovamadığım düşüncelerle boğuştum, evden çıkamaz hale geldim .Hep dua ettim bundna kurtulmak için.Öyle ki vücuduma çiviler batsın ama beni bu dertten kurtar diye yalvardım.Bu hastalıkla 4 yıl mğcadele ettim.İşte ne olduysa 2008 yılında ilk kzı arkadaş edinmemle başladı.Günah çukuruna öyle bir battım ki, gözlerim kör , zihnim karanlıktı. Battıkça battım, çırpındıkça daha da battım.Yanlış daldan medet umdum çünkü.Rabbimi un
uttum.Namaz kılardım ama günah üzerine günah, pişmanlık üzeirnel pişmanlıkları da amel defterime yazdırdım.Ta ki bir yıl öncesinde Rabbimin son ikazını duyana dek.
Silkindim kendime geldim, geçmişe baktım. Bu kadar günah nasıl temizlenirdi? Bu kadar nasıl batabilirdi bi insan? Hem af diliyor hem de acılar içinde kıvranıyorum.Mümkün müdür unutmak o rezil hayatı? O isterse neler olmaz değil mi? Gerçek bir dönüşle mümkün müdür manevi pislikten sıyrılıp çıkmak?
Rabbim affetse ben nasıl affedeceğim kendimi? Günah çukuruna kendimi soktuğum gibi başkalarını da çektim.Ben nasıl affolunacağım? Ümitsiz değilim lakin kendimi affedemiyorum.
Başıma gelen son olayda artık iyice anladım ki benim imtihanım çok ağır olacak.Karşıma çok sevdiğim biri çıktı, ilk kez böylesine sevdim ve sahiplendim.Tesettürlü, namazında ve de zikrini eksik etmeyen biri lakin geçmişte büyük günaha düşmüş ve zina fiilini işlemiş( bu konuyu yazmıştım)
Şimdi diyorum ki kendime, 'Al sana imtihan, al sana musibet, baaş çık hadi' Sen onca günaha girmişken senden daha az günaha girmiş birini mi geri çevireceksin? O belki de senin tevbenin bir parçası, samimiyetinin göstergesi olacak.
Zor dostlar zor.Bir yandan erkekliğin verdiği ksıkançlık ve dayanılmaz acı, bir yandan da kendime bakıp senden daha temiz bir insan der dururum .Divaneye döndüm başka izahı, tarifi yok bunun.
Bu yaız inşallah ibret olur birilerine.
Allah u Teala 'yı bir kez hatrınızdan çıkardınız mı huzur beklemeyin.Tek huzur kapısı Hak'tır bunu böyle bilin.Ateşe dalmış biri olarak konuşuyorum. O ateş çok fena bir ateş uzak durun.Bir harabeye dönüşmeyin benim gibi.Kalkması pek kolay olmuyor, huzur edepte, hayada İslamda.
Allah bizleri affeylesin, dayanılmaz azaplardna esirgesin.Mağfiretine sığınırım Ya RAB
şaşırtıcı!
(Karşıma çok sevdiğim biri çıktı, ilk kez böylesine sevdim ve sahiplendim.)şu sevip sahiplenme meselesini de bir türlü anlayamıyorum.siz erkekler bayanları sevip sahiplenir miydiniz?o kadar sevip sahiplenecek kadar nasıl birbirinizle yakınlık kuruyorsunuzki?şahsen ben islamiyetin belirlediği kurallara uyduğumda kimse bana aşık olmuyor,kimse bana aşık olmayıncada bende kimseyi sevmiyorum.ve başımada zina gelmiyor
27.08.2012 - Zehirliok Ziyaretçisi