Zehirli Ok

Acılar insanı kemale sevkeder,sıkıntılar onu büyütür,elemler feleğin çarkını yeniden ve yeniden çevirir.Bir çekirdeğin kabuğunun kırılması neyse,insanında acı ile örselenmesi ona benzetilir.Önce kendini savunmasız hisseder insan,incinebilirliği derinleşir,en küçük bir dokunuş derinden izler bırakır yüreğinde.Oysa bu,aynı zamanda filiz vermenin de zamanına denk düşer;insan yüreği öylece meyveye durur,dallanıp budaklanıp yeni bir dünyaya uzanır.